Snajperzy GROM-u od momentu sformowania jednostki w 1990 roku są jednymi z najlepszych strzelców na świecie. Specjalne wyszkolenie, niepowtarzalna taktyka walki, niezwykła wytrzymałość fizyczna i psychiczna, a przede wszystkim sprawdzone umiejętności strzeleckie to cechy każdego snajpera z tej jednostki. Jugosławia, Kosowo, Irak, Afganistan, Syria i wiele innych - od lat w miejscach, gdzie zaczyna się konflikt, pojawiają się strzelcy GROM-u.

Podpułkownik rezerwy Karol Soyka ukazuje działania snajperów podczas nieopisanych dotąd akcji. Opowiada, jak konflikt wygląda z bliska, i oddaje realia pola walki na podstawie doświadczeń własnych i towarzyszy broni. To opowieść nie tylko o ogromnej wytrwałości i sile snajperów, ale również o poświęceniu i kosztach, jakie ponoszą osoby decydujące się na wykonywanie tego niezwykle ryzykownego zawodu.

Napisane 20 lat po wojnie wspomnienia to nie tylko katalog snajperskich dokonań Ludmiły Pawliczenko (1916-1974). Słynna snajperka przywołuje lata dorastania, patriotyczną atmosferę domu rodzinnego, pracę tokarza w fabryce Arsenał, studia historyczne i dwuletnie amatorskie kursy snajperskie - wszystko to, co przygotowało ją do tego, że w czerwcu 1941 roku na wieść o napaści hitlerowskich Niemiec na Związek Radziecki bez namysłu porzuciła uniwersytet i jak tysiące młodych Rosjan wstąpiła na ochotnika w szeregi Armii Czerwonej, a tam znalazła się w elitarnym gronie kobiet snajperów. Jej kariera strzelca wyborowego trwała zaledwie rok, zaowocowała jednak niebagatelną liczbą 309 zabitych wrogów. Ciężko ranna nie powróciła już na front. W 1942 roku była członkiem młodzieżowej delegacji, która w Stanach Zjednoczonych agitowała na rzecz utworzenia frontu zachodniego. Od 1943 roku szkoliła snajperów. W tej książce Pawliczenko, zwana Panią Śmierć, daje też odpowiedź na pytanie, które bardziej nurtowało i nurtuje postronnych niż ją samą, pytanie wyrażone ustami prezydentowej Eleanor Roosevelt: Jeśli pani dokładnie widziała twarze swoich przeciwników na celowniku, ale mimo to oddawała śmiertelne strzały, to amerykańskim kobietom trudno będzie panią zrozumieć, droga Ludmiło. Dla niej odpowiedź była od początku oczywista: Wyjaśniłam [.], że przybyliśmy z kraju, który przeżywa ciężkie chwile, w którym bomby burzą miasta i wsie i w którym przelewa się krew Bogu ducha winnych ludzi. Trafny strzał to tylko odpowiedź na ciosy zdradzieckiego wroga. Mój mąż zginął w Sewastopolu na moich oczach. Zabił go człowiek, którego widzę w okularze celownika optycznego.

Najbardziej wybuchowa przygoda Isaaca Bella: od pałaców Rockefellera po kaspijskie pola naftowe.
Rok 1905. Isaac Bell, detektyw Agencji Van Dorn, bada na zlecenie rządu monopolistyczne praktyki koncernu Standard Oil Johna D. Rockefellera. Nagle śledztwo staje się śmiertelnie niebezpieczne: tajemniczy snajper zabija konkurentów Standard Oil. Strzela z nieprawdopodobnych odległości i precyzyjnie trafi a w cel. A następnym celem jest najlepszy świadek Bella...
Kim jest zabójca? Dla kogo zabija? Bell rozpoczyna pościg za nieuchwytnym zbrodniarzem: od ogarniętych "naftową gorączką" terenów Kansas i Teksasu, przez Waszyngton i Nowy Jork, po wstrząsane wojną rosyjskie pola roponośne Baku, i z powrotem po Amerykę, gdzie dojdzie do ostatecznej, bezwzględnej konfrontacji.
I niewyobrażalnie wybuchowego finału...

"Zabij Niemca!" - głosiły sowieckie propagandowe ulotki. "Jeden faszysta na jedną kulę!" - czytały młode dziewczyny, które nie wyglądały, jakby były zdolne kogokolwiek zabić. W za dużych, męskich mundurach zdawały się nieporadne i zagubione. Ale wiele z nich miało za kogo się mścić.

Książka dr Luby Winogradowej o snajperkach walczących podczas II wojny światowej w Armii Czerwonej to dzieło nie tylko unikalne. To fascynujące, pełne detali świadectwo ich życia i szkolenia, opis przyjazdu na front, zdobywania niezbędnych dla snajpera umiejętności, zabijania Niemców, obrony przed molestowaniem seksualnym ze strony sowieckich oficerów (nazywały to "walką na dwa fronty"), godzenia się z utratą koleżanek, właściwie każdego aspektu ich życia i śmierci. Musiały radzić sobie z brudem, wszami, rozkładającymi się ciałami, koniecznością pozostawania bez ruchu na przenikliwym mrozie oraz uczuciami, jakie nimi targały, gdy po raz pierwszy w życiu zabijały człowieka. Wyraźnie widoczna w celowniku twarz ofiary sprawiała, że większość snajperek przeżywała traumę, zmuszając się do pociągnięcia za spust. Ale "eliminacja faszystowskiej bestii" przychodziła im już później dużo łatwiej.
[Antony Beevor]

Znani eksperci wojskowi odsłaniają prawdę o najskuteczniejszych snajperach w fascynującej książce z przedmową Fredericka Forsytha."Ci żołnierze są największym postrachem pól bitewnych".Frederick Forsyth Snajperzy. Świetnie wyszkoleni i śmiertelnie skuteczni zabójcy. Mogą działać samotnie lub jako część strategicznych oddziałów wojskowych.Od nieznanego Francuza, który śmiertelnie ranił admirała Nelsona w bitwie pod Trafalgarem, po zamach na Johna F. Kennedy’ego w 1963 roku, snajperzy odcisnęli swoje piętno w historii.Craig Cabell i Richard Brown, dwaj eksperci wojskowi, odsłaniają prawdę o najskuteczniejszych strzelcach: od precyzyjnie zaplanowanych akcji podczas wojen, po taktykę terroru stosowaną przez niesławnego "Waszyngtońskiego Snajpera".Pełna fascynujących szczegółów książka przedstawia barwny obraz ludzi patrzących na świat przez krzyż celownika: ich motywy, psychikę, czasy, w których żyli, i broń, jakiej używali.Przytaczając cytaty z powieści m.in. Fredericka Forsytha i wypowiedzi śledczego prowadzącego dochodzenie w sprawie najtragiczniejszego ataku snajperskiego w historii Ameryki, autorzy wnikają w umysły najbardziej niebezpiecznych zabójców.